Poezja po Marcjalisie

Znikoma liczba zachowanych utworów nie pozwala nam ocenić twórczości działających po Marcjalisie poetów, z nielicznymi tylko wyjątkami. Zaliczają się do nich archaizujące wiersze poetów z kręgu poetae novelli w tym Pervigilium Veneris, poemat o sztuce myśliwskiej żyjącego w 2. poł. III wieku Nemezjana, i wreszcie znacznie lepiej znana poezja działających w 2. poł. IV wieku n.e., Auzoniusza i Klaudiana. Pierwszy z nich zapisał się w historii literatury wierszami uczonymi, na tle których wyróżnia się epyllion Mosella (Mozela), drugi pochwałami wielkiego dowódcy z czasów Teodozjusza, Stylichona (m.in. Bellum Gildonicum, Laus Stilichonis). Wreszcie wspomnieć wypada opowiadający o podróży z Ostii do Toskanii utwór Rutyliusza Namacjana (pocz. V wieku) De reditu suo (Powrót).