Żył w latach 1900-45, szukał w życiu codziennym poetyckiego wymiaru rzeczywistości, tego z marzeń i snów, który można odnaleźć chodząc ulicami miasta, w kawiarni, w gwarze głosów, w tłumie.
Wykorzystywał zapisy z seansów hipnotycznych do tworzenia tekstów o niezwykłej sile sugestii. Wyzwolony umysł posiada dar kreowania słów uwolnionych z dyktowanych logiką konwencjonalnych reguł ekspresji, dlatego też zapis automatyczny jest gwarantem autentyczności będącej warunkiem prawdziwej poezji, a autor ma prawo bawić się słowami, tworząc z nich zaskakujące kombinacje. Udowadniał to przekonanie w zbiorach tekstów surrealistycznych: Rose Selavy (1922) Deuil pour deuil (Żałoba dla żałoby, 1924) i słynnym onirycznym poemacie prozą La Liberté ou l’Amour! (Wolność czyli Miłość!, 1927), Corps et biens (Osoby i rzeczy), opublikowane w 1930 roku po odejściu Desnosa z grupy Bretona i Fortunes (Fortuny) z roku 1942, grupują wiersze z okresu uczestnictwa w Ruchu Oporu. Świadczą o poszukiwaniu języka poetyckiego, który mógłby oddać głęboko odczuwaną więź z ukochaną i z wszystkimi ludźmi. Zatrzymany w 1944 roku, deportowany do obozu w Terezinie, poeta zmarł na tyfus dzień przed wyzwoleniem więźniów.