Kafka bardzo sobie cenił to niewielkie, opublikowane w 1913 r. opowiadanie, które napisał w ciągu jednej nocy (22/23.09.1912), dedykując je narzeczonej Felicji Bauer.
Historia młodego kupca Georga Bendemanna, który - poinformowawszy ojca o swych zarę- czynach - zostaje przezeń oskarżony o spisek i skazany na śmierć przez utopienie, to jeszcze jeden wariant często występującego w twórczości Kafki konfliktu ojca z synem, którego literackim zwieńczeniem jest słynny List do ojca (1919, publikacja 1952) - zarazem najobszerniejszy i najboleśniejszy autobiograficzny dokument pisarza. W Wyro- ku skupiają się już wszystkie charakterystyczne cechy prozy Kafki, wśród których na szczególne wyróżnienie zasługuje takie poprowadzenie narracji, że opisywana sytuacja zmienia się niepostrzeżenie w swoje przeciwieństwo.
Począwszy od kluczowej sceny rozmowy ojca z synem, siła tego pierwszego co- raz bardziej rośnie, natomiast syn ulega stopniowo jego presji, aż w końcu popełnia samobójstwo. W ten sposób początkowy układ stosunków między nimi ulega na końcu opowiadania całkowitemu odwróceniu. Wyrok, tak jak inne wczesne opowiadania Kafki, np. Przemiana, dramatyczną budową różnią się od jego późniejszej prozy, która skłania się raczej do monologu, paraboliczności i refleksyjności,. Kompozycja opowiadania składa się z trzech segmentów: przeszłości głównego bohatera, etapu jego konfliktu z ojcem i skazania go na śmierć. Precyzyjnie opisane gesty i mimika bohaterów potęgują intensywność konfliktu i pełnią rolę podobną do tej, jaka w dramacie przypada didaskaliom. Inną cechą właściwą prozie Kafki jest wielka sugestywność i intensywność obrazowania za pomocą niezwykle prostych środków wyrazu.