narząd statyczno-słuchowy, zawierający dwa zmysły - słuchu i równowagi. Umiejscowione w okolicy skroniowej, po obu stronach głowy; dzieli się na u. zewnętrzne, środkowe i wewnętrzne. Do u. zewn. należy małżowina uszna i przewód słuchowy zewn., zamknięty błoną bębenkową (drgającą pod wpływem fal powietrza). Za błoną bębenkową znajduje się u. środkowe z wypełnioną powietrzem jamą bębenkową i leżącymi w niej kosteczkami słuchowymi oraz trąbką słuchową, łączącą u. środkowe z jamą gardła. Kosteczki słuchowe tworzą łańcuszek kostny, przenoszący drgania błony bębenkowej do u. wewnętrznego, zawierającego zakończenia nerwów słuchowych i narząd równowagi. Umieszczone są one w zawiłym układzie przestrzennym zw. błędnikiem kostnym. W skład jego wchodzi ślimak, przedsionek i połączone z nim trzy kanały półkoliste. W ślimaku znajdują się zakończenia nerwu słuchowego. Drgania błony bębenkowej przenoszone przez łańcuch kosteczek słuchowych na błędnik błoniasty powodują podrażnienia zakończeń nerwowych, które są odczuwane jako dźwięki. Ucho ludzkie odbiera dźwięki w zakresie od 16 do 20 000 drgań/s. Drgania są również przenoszone przez kości czaszki, na drodze tzw. przewodnictwa kostnego. Do jamy przedsionka, stanowiącego część środkową błędnika, uchodzą kanały półkoliste. Przy ruchach głowy, zależnie od ich kierunku, zachodzą ruchy płynu w kanałach. Przemieszczanie się płynu powoduje podrażnienia zakończeń nerwowych, co orientuje człowieka o kierunkach ruchu i położeniu jego ciała. Do najczęściej spotykanych chorób ucha należą zapalenie, urazy mechaniczne i akustyczne.
UCHO
Anatomia człowieka
PERYLIMFA, BAROTITIS, ŚLIMAK, VALSALVA, DEFORMACJA CIAŁA, OTALGIA, OTORYNOLARYNGOLOGIA, PARACENTEZA, OTOSKOP, SŁUCH