systematyczne i metodyczne zastosowanie muzyki w procesie diagnozy, leczenia i rozwoju osobowości; jej gł. zakresami są psychiatria i pedagogika specjalna; m. obejmuje aktywność odbiorczą lub wykonawczą pacjenta z wykorzystaniem specjalnego instrumentarium (C. Orff), głosu, ruchu ciała. W procesie diagnozy i leczenia uwzględnia się wpływ muzyki na: 1. emocje; 2. proces myślenia; 3. psychomotorykę (muzyka jako czynnik porządkujący ruch); 4. układ wegetatywny; 5. procesy neurofizjologiczne (medytacja, trans, stany ekstatyczne). W Polsce gł. ośr. m. istnieją we Wrocławiu (Akad. Medyczna) i w Warszawie (Inst. Psychiatrii i Neurologii Akad. Medycznej).
- NATANSON, Tadeusz (1927-90)