(1871-1932)
belgijski lekarz psychiatra, psycholog i pedagog; przedstawiciel kierunku naturalistycznego (biopsychologicznego) w pedagogice, jeden z twórców ruchu nowego wychowania, opracował metodę ośrodków zainteresowań; D. głosił potrzebę wychowania "do życia przez życie", jego system dydaktyczny czerpał z otaczającej dziecko rzeczywistości przyrodniczej i społecznej, zaspokajał specyficzne zainteresowania, potrzebę aktywności i samorządności dziecka, tym samym zrywał z rutyną szkoły tradycyjnej; 1901 zorganizował w Brukseli Inst. Kształcenia Specjalnego dla dzieci opóźnionych w rozwoju, 1907 pierwszą szkołę dla dzieci anormalnych; koncepcje D. wywarły znaczny wpływ na metodykę nauczania początkowego, również w nauczaniu specjalnym; Vers l'ecole rénovée, Gry wychowawcze (1927, wyd. pol. 1931), Introduction la pedagogie quantitative.