zjawisko fizyczne przyciągania się dwóch pozbawionych ładunku, blisko umieszczonych w próżni, metalowych płytek przewodzących; przewidziane w 1948 przez H. Casimira i D. Poldera; zachodzi dzięki obecności cząstek wirtualnych, które z zewnątrz wywierają większy nacisk na płytki (między przewodnikami mogą pojawiać się tylko cząstki o długości fali mniejszej niż odległość między płytami); obserwowalny dopiero przy odległości mniejszej od 1 μm (mikrometra); 1997 udowodniony doświadczalnie; wykorzystywany w technologiach MEMS.
- CASIMIR, Hendrik (1909-2000)