nauka przyrodnicza zajmująca się badaniem substancji, ich własności, przemian, jakim one ulegają, warunków mających wpływ na kierunek i zasięg tych przemian oraz badaniem stosunków ilościowych masy i energii biorących udział w tych przemianach. Termin przemiany obejmuje w tym wypadku reakcje chem. oraz pewne procesy fiz., np. dyfuzję, parowanie czy topnienie. Badania chem. opierają się o obserwację zjawisk zachodzących samorzutnie w przyrodzie, jak również procesów prowadzonych w ściśle kontrolowanych warunkach laboratoryjnych; wyniki tych badań są uogólniane w postaci praw i teorii stanowiących przedmiot ch. teoretycznej; w zależności od zakresu zainteresowań wyróżnia się m.in. ch. organiczną (badającą związki węgla stanowiące składniki przyrody ożywionej) i nieorganiczną, ch. analityczną (określanie chem. składu substancji i stosunków ilościowych składników), ch. fizyczną (badanie zależności między własnościami fiz. a budową chem.), ogólną i stosowaną; a także wiele działów specjalistycznych, np.: elektrochemia, termochemia, fotochemia, fonochemia, magnetochemia, radiochemia, ch. koloidów, ch. koordynacyjna, ch. kwantowa, ch. jądrowa, ch. radiacyjna. W rozwoju ch. znaczny udział mieli Polacy, poczynając od Sędziwoja, sławnego alchemika: w początkach XIX w. ceniony jest dorobek J. Śniadeckiego, w 2. poł. stulecia silny ośrodek chem. powstaje na UJ (K. Olszewski, Z. Wróblewski i in.) i we Lwowie, później też w Warszawie; poza krajem pracuje M. Skłodowska-Curie, a także M. Nencki. W XX w. działają m.in. L. Marchlewski, I. Mościcki, W. Trzebiatowski, O. Achmatowicz, J. Grzymek, K. i D. Smoleńscy, W. Kemula, J. Suszko.
- chemia, dostać szóstkę z chemii,...
- CHEMIA FIZJOLOGICZNA, .
- chemia biologiczna, biochemia.