zjawisko silniejszego zaczernienia się małych fragmentów wywoływanego obrazu fotograficznego w porównaniu z polami dużymi, mimo identycznych warunków ekspozycji i wywoływania; tłumaczy się je dyfuzją świeżego wywoływacza z sąsiedniego pola o słabszym naświetleniu; odkryte 1912 przez astrofizyka niem. G. Eberharda.
EBERHARDA ZJAWISKO
Nauki ścisłe