dźwięk, którego działanie jest niepożądane z różnych powodów (a zwł. ze względu na szkodliwość dla zdrowia). Szkodliwość h. zależy gł. od jego natężenia, zmian w czasie, widma częstotliwości, czasu oddziaływania, a także zawartości składowych niesłyszalnych. Subiektywne odczuwanie h. przez człowieka uzależnione jest od kombinacji wartości poszczególnych parametrów charakteryzujących łącznie sygnał akustyczny. H. o dużym natężeniu, szczególnie działający na człowieka w dłuższym okresie, prowadzi do zaburzeń czynności układu nerwowego, co przejawia się zmęczeniem, wydłużeniem czasu reakcji, uczuciem niepokoju, a nawet lęku. Za jednostkę dokuczliwości hałasu przyjęto 1 noys, tj. dokuczliwość - dla przeciętnego obserwatora - dźwięku o częstotliwościach w zakresie 910 - 1090 Hz i natężeniu 40 dB. Przy tym samym natężeniu zmiana pasma częstotliwości dźwięku powoduje zmianę jego dokuczliwości. Najmniej dokuczliwe są dźwięki o niskich częstotliwościach, rzędu kilkudziesięciu Hz (przy natężeniu 80 dB - dokuczliwość ok. 5-10 noysów), najbardziej - dźwięki w zakresie kilku tysięcy Hz (przy natężeniu 80 dB - dokuczliwość ok. 30-35 noysów). Ze względu na czas trwania rozróżnia się h. ciągły (np. szum, szmer) i h. impulsowy (np. huk, trzask), a pod względem widma częstotliwości: h. złożony i prosty. Zwalczanie hałasu polega głównie na eliminacji źródeł lub ograniczaniu emisji oraz izolowaniu miejsc pobytu ludzi od uciążliwych sygnałów akustycznych.
HAŁAS
Nauki ścisłe
LARYNGOFON, AKUSTYKA, LOGATOMY