POLIIMIDY

polimery zawierające w łańcuchu głównym pierścień imidowy skondensowany z pierścieniem benzenowym; otrzymywane w wyniku dwuetapowej polikondensacji aromatycznych kwasów tetrakarboksylowych z diaminami aromatycznymi; odporne na działanie wysokich temp. (do 500C), chemikaliów i tlenu; posiadają dobre własności mechaniczne i elektryczne; stosowane gł. jako folie i powłoki izolacyjne w przem. elektr. i elektronicznym, w budowie rakiet i statków kosmicznych, jako kleje odporne na wysokie temp. oraz tworzywa (z napełniaczem grafitowym) do wyrobu łożysk tocznych.