fala nie posiadająca wyróżnionego kierunku przemieszczania, charakteryzująca się tym, że wzdłuż prostej określającej kierunek rozchodzenia się fal, których nałożenie się spowodowało powstanie f.s., występują punkty całkowitego wygaszenia drgań, tzw. węzły i punkty, w których amplituda drgań osiąga wartość maksymalną, zwane strzałkami. F.s. powstają w wyniku nakładania się fal o jednakowych amplitudach i częstotliwościach biegnących naprzeciw siebie; najczęściej w ciałach o rozmiarach skończonych, w których rozchodzą się fale sprężyste: padające i odbite od granicy obszaru. F.s. posiadają szczególną cechę wyróżniającą je spośród innych fal: nie przenoszą przez ośrodek żadnej energii.
- fala stojąca, zaburzenie powstające...
- FALE, ruch falowy
- węzeł fali stojącej, fala stojąca.