trybowanie
technika kształtowania wyrobów z blachy, polegająca na nadawaniu przedmiotom pożądanej formy przez wykuwanie na zimno; do r. nadawały się wyłącznie blachy z metali kowalnych i ciągliwych (miedź, złoto, srebro); metoda znana od starożytności i stosowana przy wytwarzaniu figurek, przedmiotów kultowych, w renesansie drogich pucharów, elementów zbroi i broni; w XVII w. także przedmiotów codziennego użytku (dzbany, misy, kotły z mosiądzu i miedzi).
KOTLARSTWO, TRYBOWANIE