(hebr. Arm = dawna nazwa Syrii)
jęz. z grupy płn.-zach.-semickich używany od 300 r. p.n.e. do 600 r. n.e., wyparty przez jęz. arabskie; gł. odmianami a. są 1) wsch.aram. (babiloński, mandejski, syryjski, talmandyczny targuujm), 2) zach.aram. (judeoaramejski, palestyński, palmyreński, nabateński i samarytański); współcz. a. zachował się w dialektach Syrii, Iraku, Iranu i Gruzji; w piśmie aramejskim i syryjskim. W a. spisane są Księgi ST: Księga Dawida i Ezdrasza; także Talmud Babiloński i Jerozolimski. Pośród Żydów a. był jęz. prostego ludu; prawdopodobnie mówili nim także Jezus i apostołowie.
- ARAMEJSKI JĘZYK, język z grupy płn.-zach.-semickich,...
- ARAMEJSKIE PISMO, płn.-semickie , ukształtowane...
- języki semickie, używane przez Semitów;...