(III w.)
– wiedzę o niej czerpiemy m.in. z przekazu św. Adelhelma (VII/VIII w. – O dziewictwie) oraz starożytnych Dziejów W. Ten ostatni dokument jest jednak przez krytykę odrzucany i uważany za kompilację hagiograficzną. W Italii zachowały się ślady wczesnego kultu świętej (mozaiki raweńskie). W była ponoć Rzymianką, siostrą św. Anatolii. Wychowanie chrześcijańskie otrzymała w domu rodzinnym. Po złożeniu ślubu wieczystej czystości odmówiła ręki bogatemu poganinowi, Eugeniuszowi. Ten z zemsty oskarżył ją o przynależność do Kościoła. Sędzia rozmaitymi sposobami chciał odwieść W. od wiary i namówić do złożenia ofiary bogom rzymskim. Widząc jednak upór dziewczyny, osobiście przebił ją mieczem. Według Martyrologium W. dostąpiła męczeństwa w roku 250, za cesarza Decjusza (249-251). Jej grobowiec znajduje się dziś w Subiaco. Zapis na temat tej postaci odnajdujemy pod dniem 23 grudnia.