Reklama

BISKUPIN

Reklama

wieś w woj. kujawsko-pomorskim; 1933 odkrycie resztek grodu z okresu kultury łużyckiej. Gród założono ok. 737 p.n.e. na ówczesnej wyspie Jez. Biskupińskiego, składał się z ponad stu domów drewnianych (ok. 1000 mieszk.), ustawionych szeregowo w 13 rzędach, wzdłuż 11 równoległych ulic, biegnących w kierunku wsch.-zach. Ulice te łączyła droga okrężna, poprowadzona wzdłuż brzegów wyspy i jednocześnie wzdłuż otaczającego całą osadę wału obronnego, drewno-ziemnego, o konstrukcji skrzyniowej. Od zewnątrz wał otoczony był falochronem z kilku do kilkunastu rzędów pali wbitych ukośnie w dno jeziora. Do grodu wiodła brama z mostem zwodzonym dł. ok. 120 m, nad bramą wznosiła się wieża strażnicza. Domy o konstrukcji sumikowo-łątkowej z bierwion dębowych kryte długim wspólnym dachem, składały się z izby z kamiennym paleniskiem, sypialni, przedsionka, pomieszczenia dla bydła. Jak wykazały badania, mieszkańcy B. zajmowali się uprawą roli, hodowlą bydła, kowalstwem, odlewnictwem, garncarstwem, tkactwem. Na miejscu pierwszego grodu, spalonego, wzniesiono następny, nieco mniejszy, również spalony (prawdopodobnie przez Scytów). Obecnie, po częściowej rekonstrukcji, rezerwat muzealny (oddział Muzeum Archeologicznego w Warszawie). Początkowe hipotezy, nie bez kontekstu politycznego głoszące bądź prasłowiańskie, bądź germańskie pochodzenie mieszk. B. okazały się fałszywe - choć ich przynależność etniczna nie jest możliwa do ustalenia, mieszkańcy B. nie mogli być Germanami ani Słowianami, którzy osiedli tu dopiero w IV w. n.e.

wieś w woj. kujawsko-pomorskim, powiat lipnowski.

Powiązane hasła:

POLSKA. SZTUKA. POCZĄTKI, PAŃSTWOWE MUZEUM ARCHEOLOGICZNE, CIESIELSTWO, POLSKA. HISTORIA. EPOKA BRĄZU, PAŁUKI, LEN, ŁUŻYCKA KULTURA, PREHISTORYCZNA SZTUKA, ŻNIN, SŁOWIANIE

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama