łac. hospites
kategoria ludności chłopskiej w feudalnej Europie (IX-XIII w.); początkowo osobiście wolni nie mieli jednak dziedzicznych praw do ziemi, osadzani zazwyczaj zbiorowo w dobrach wielkiej własności, na zasadzie umowy dzierżawno-czynszowej; w drodze zasiedzenia tracili prawo odejścia, stając się poddanymi; w Polsce (i Czechach) znani od XI w.; nazwa goście obejmowała też obcych kolonistów (Wallonów i Niemców), również w miastach.
- coniedzielny, coniedzielny odpoczynek;...
- niekulturalny, niekulturalny podróżny;...
- rzadki, „ktoś bardzo słaby”...