Die Schutzstaffeln der Nationalsozialistischen Deutschen Arbeiterpartei, Sztafety Ochronne NSDAP)
rozwinięte z przypartyjnej bojówki Stabswache (Straży Sztabowej) zał. III 1923 dla ochrony A. Hitlera; pn. Stosstrupp (Oddział Szturmowy) przeszły chrzest bojowy XI 1923 podczas puczu w Monachium (wśród 16 poległych w rewolcie było 5 czł. tej formacji), po czym zakazane jako związane z SA i NSDAP; IV 1925 odbudowane, d-ca Joseph Berchthold otrzymał rangę Reichsführera SS; następnie d-cą był Erhard Heiden, po nim od I 1929 H. Himmler, który liczące tylko 280 czł. SS rozwinął do stanu 30 tys. w VI 1932 i 52 tys. w V 1933; SS odegrało kluczową rolę w ; tuż potem (VII 1934) Hitler zniósł formalne podporządkowanie SS wobec SA, czyniąc je podległymi mu bezpośrednio militarnymi formacjami NSDAP; członków SS obowiązywała wobec Hitlera szczególna wierność, aż po śmierć, zgodnie z zasadą: Meine Ehre Heisst True (mój honor to wierność); kandydatów dobierano wg rygorystycznych kryteriów "czystej rasy nordyckiej": wykazanie aryjskości rodu od r. 1800 (d-cy od 1750) i najwyższej sprawności fizycznej; Himmler zaszczepiał SS wzorce czerpane z idei zakonu rycerskiego Krzyżaków, szkoląc elitę przywódców w Ordensburgach ("zamkach zakonnych"), zaś "nadrasę nordycką" miał rozmnażać Lebensborn; od zdobycia władzy w Niemczech przez hitlerowców (I 1933) SS otrzymały funkcję zapewniania wewn. bezpieczeństwa Rzeszy; 1934 przejęły od SA obozy koncentracyjne; stopniowo opanowały całą policję, której szefem został 1936 Himmler, zaś d-cy SS w prowincjach i okręgach byli jednocześnie komendantami policji; zbudowały wszechwładną Służbę Bezpieczeństwa (Sicherheitsdienst) i w ramach Gł. Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy (RSHA) jako jedną z agend miały osławioną Tajną Policję Państwową (Geheime Staatspolizei, gestapo); dzieliły się na: Allgemeine (Powszechne) SS, rozbudowane w czasie wojny do 250 tys. czł., SS-Wachverbände (następnie Totenkopfverbände - Wartownicze Oddziały "Trupich Główek") nadzorujące obozy koncentracyjne, liczące ok. 30 tys. ludzi i Verfügungstruppe SS - Oddziały Dyspozycyjne, z których w II wojnie świat. sformowano ponad 40 dywizji (kilka z ochotnikami z podbitych krajów) elitarnych Waffen-SS i do 1940 rekrutowane tylko ochotniczo, potem coraz więcej z poboru, pod koniec wojny liczyły ok. 600 tys. żołnierzy; tak przyboczny pułk führera "Leibstandarte Adolf Hitler" gen. J. Dietricha rozwinął się w dywizję Waffen-SS; od 1939 w Polsce, potem w innych podbitych krajach działały eksterminacyjne oddziały służb bezpieczeństwa Einsatzgruppen; Organem SS była gazeta "Das Schwarze Korps" (Czarny Korpus); członkowie nosili czarne mundury ze srebrnymi trupimi główkami na kołnierzach i czapkach; finansowo wspierali SS wielcy przemysłowcy, skupieni w Freundeskreis Heinrich Himmler - Kole Przyjaciół Heinricha Himmlera, otrzymujący wysokie honorowe rangi SS. Po klęsce III Rzeszy SS-mani organizowali się w tajnych związkach HIAG (Hilfsgemeinschaft auf Gegenseitigkeit - Samopomoc Wzajemna) i . Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze uznał w 1946 za grupę przestępczą ogół członków SS, prócz wcielonych do organizacji przymusowo (jeżeli osobiście nie popełnili zbrodni).
- SS, "oddziały ochronne"...
- sS, .
- rakiety SS-20, radz. rakiety przenoszące...