miejsce uwięzienia i kaźni ludności cywilnej, zorganizowane przez okupanta lub własny rząd; po raz pierwszy utworzone przez hiszp. gubernatora Kuby, który podczas wojny 1895-98 zamknął w obozach pod gołym niebem ok. 400 tys. kobiet i dzieci - z których większość zmarła z głodu i zimna; termin o.k. pojawił się nieco później, podczas II wojny burskiej w Afryce Płd. (1899-1902), kiedy to Brytyjczycy więzili masowo cywilną ludność burską, a ok. 20 tys. osób, gł. kobiet i dzieci, poniosło śmierć; w Europie pierwszy o.k. założyli Niemcy podczas I woj. świat. w m. Chociebuż (Cottbus) na Łużycach, gdzie więziono m.in. Polaków, a po wojnie powstańców śląskich; specyficzną formę o.k. stanowiły o.k. w Rosji sowieckiej (łagry); na skalę masową tworzono o.k. w III Rzeszy, która założyła na swoim terytorium i w krajach okupowanych podczas II woj. świat – wg szacunków Międzynar. Czerwonego Krzyża – 7581 gett, więzień i o.k. (o.k. hitlerowskie); 1946 werdyktem Międzynar. Trybunału Wojskowego w Norymberdze o.k. uznano za narzędzie ludobójstwa.
- obozy koncentracyjne, obozy służące gromadzeniu...
- OBOZY KONCENTRACYJNE HITLEROWSKIE, miejsca uwięzienia i...
- OBOZY KONCENTRACYJNE RADZIECKIE, .