grobowce megalityczne wzniesione z ustawionych pionowo głazów, nakrytych wielkim płaskim blokiem kamiennym; pierwotnie przysypywano je ziemią. D. budowano gł. w okresie neolitu (także w epoce brązu i na początku epoki żelaza) w płn.-zach. Europie (Bretania, Irlandia, płd. Skandynawia, płn.-zach. Francja) oraz na Krymie, Kaukazie, w płn. Afryce, Małej Azji, płn. Iranie, Indiach, Korei, Japonii; początkowo chowano w nich jedną osobę, później stały się grobami zbiorowymi; niekiedy strop i wewnętrzne ściany d. miały dekorację malarską lub reliefową.
PREHISTORYCZNA SZTUKA, KORSYKA, MEGALITY, ANGLESEY, ETIOPSKA SZTUKA, FRANCUSKA SZTUKA
- KOREAŃSKA SZTUKA, powstała pod silnymi...