(identyfikator, name, identifier)
1. rozpatrywany na poziomie jezyków programowania, jezyków polecen, interfejsów serwerów ciag znaków o okreslonej skladni, identyfikujacy uzytkownika, obiekt programowy (np. zmienna lub tablice) lub zasób systemowy (plik, drukarke, serwer, siec). N. sklada sie glównie z liter i cyfr, lecz moze tez zawierac inne znaki, np. "_", ".", "/". W jezykach programowania nazwa na ogól zaczyna sie od litery. Niektóre systemy rozrózniaja male i wielkie litery w n., inne je utozsamiaja; 2. numeryczny identyfikator niskiego poziomu uzywany w warstwie implementacji interfejsu, np. liczba identyfikujaca siec komputerowa lub numer urzadzenia fizycznego. Obiekty komputerowe istnieja w sposób uzyteczny wówczas, gdy sa nazwane, abstrakcje - wylacznie dzieki n. Zob. tez sciezka dostepu, uchwyt, zmienna, skrót mnemoniczny.