duża płaszczyzna ujęta w dekoracyjne obramienie, wypełniona malowidłem, zajmująca środkową część sklepienia (kolebkowego, spłaszczonego, zwierciadlanego), kopuły (bez latarni) lub stropu; ozdobne zamknięcie reprezentacyjnego wnętrza od góry; p. nazywane jest też znajdujące się w tym miejscu malowidło, wykonane jako fresk, w technice al secco albo jako malowidło olejne na płótnie naciągniętym na ramie (krosnach); p. stosowano już w starożytności i architekturze wczesnochrześcijańskiej, najbardziej dekoracyjne p. powstawały w baroku i rokoko.
SUFIT, KAMIŃSKI, DOLABELLA Tomasz, LUDWIKA XIV STYL, ZAMOYSKI, TARANCZEWSKI
- CALLOT Claude, (1620-87)
- SOKOŁOWSKI, Jan Seweryn (1904-53)...
- GAROUSTE, Gérard (ur.1946)