jej charakter wynika z przenikania się rodzimej kultury muz. z muzyką imigrantów, przeważnie z Azji kontynentalnej i Japonii, stąd też obok pozostałości austronezyjskich i papuaskich spotyka się pierwiastki negroidalne, indonezyjskie, indyjskie, arabskie i euroamerykańskie (szczególnie na Hawajach), m.O. cechuje wyraźny związek pieśni i tańców z praktykami magicznymi, gł. kultem zmarłych; pojawiają się także pieśni epickie, myśliwskie i żeglarskie (zwł. na Polinezji) oraz pieśni pracy (zbieractwo); silny w religiach Oceanii element totemiczny sprawia, że instrumenty mają kształty i nazwy zwierząt. Świadectwem związków z Azją jest występowanie pentatoniki; wiele melodii posiada niezwykle wąski (1-3-dźwiękowy) ambitus, szczególnie pieśni totemiczne z obszaru Melanezji. Instrumentarium zróżnicowane terytorialnie (np. w Mikronezji brak membranofonów): tworzą je gł. idiofony (bębny szczelinowe, grzechotki, kastaniety, zderzane tykwy, wirujące kostki czuryngi, puszki uderzane kijem, trzciny, stwardniałe liście; aerofony wykonuje się na ogół z tykwy, orzecha kokosowego, bambusa (flety poprzeczne, fletnie Pana, oboje, klarnety); membranofony to przede wszystkim wysokie, obciągnięte skórą rekina bębny sygnałowe (Polinezja); chordofony to gł. łuki i cytry z rezonatorami wykonanymi z tykwy lub muszli (instrumenty sporządzone z muszli mają znaczenie symboliczne - przywołują życiodajne siły wody). Różnorodnością tańców odznacza się przede wszystkim Melanezja, gdzie spotyka się m.in. tańce wykonywane na siedząco: tancerze wolno przemieszczają się z miejsca na miejsce przy wtórze miarowych uderzeń w puszki lub sztaby drewniane; obecnie kultura muz. Polinezji ulega wpływom muzyki popularnej pochodzenia euroamerykańskiego; z drugiej jednak strony rdzenne rytmy polinezyjskie są inspiracją dla muzyków amer. i europejskich (zwł. rockowych i jazzowych).
- AMERYKI ŚRODKOWEJ MUZYKA, (muz. 1)
- MASKA, jedna z odmian przebrania,...
- PIOTR, Pochodzenia greckiego,...