(gr.) utwór literacki wychwalający kogoś lub coś (d. na cześć zwycięstwa), panegiryk, pieśń pochwalna; historycznie hymn ku czci Dionizosa, który nosił m.in. przydomek dithyrambos, śpiewany przez chór z towarzyszeniem fletu; do literatury artystycznej wprowadzony przez Ariona z Koryntu (ok. 600 p.n.e.), zaś udoskonalony przez Lasosa z Hermiony, Simonidesa z Keos, Bakchylidesa, Pindara; d. cechuje patetyczny styl ze skłonnością do przesady i przewagą rytmiki nad warstwą znaczeniową.
DRAMAT, TRAGEDIA, POEZJA CHÓRALNA, TEATR, LIRYKA, SYMONIDES Z KEOS