(1897-1962)
poeta zbliżony do skamandrytów, wieloletni sekretarz red. ; żołnierz Legionów (od 1915) i uczestnik wojny 1920, kawaler Orderu Virtuti Militari; 1940 więziony we Lwowie przez Rosjan, następnie w armii Andersa; 1946 wrócił do kraju. W twórczości nawiązywał do tradycji romantycznych. Już w latach międzywojennych wyrażał w swej poezji poglądy lewicowe i rewolucyjne (współautor manifestu poezji proletariackiej Trzy salwy - wspólnie z S.R. Standem i W. Wandurskim, zbiory poetyckie Dymy nad miastem, Komuna Paryska, Troska i pieśń); przeczucie zbliżającej się wojny przynosi tom poezji katastroficznej Krzyk ostateczny; tuż przed wybuchem wojny publikuje głośny Bagnet na broń; aż do powrotu do kraju gł. tematem jego twórczości staje się rzeczywistość wojenna i nostalgia za ojczyzną (Drzewo rozpaczające); w pierwszym okresie powojennym publikuje szereg wierszy panegirycznych na temat komunistycznej rzeczywistości (Słowo o Stalinie); w ostatnich latach życia tworzy przejmujące liryki osobiste (Mazowsze, Anka); tłumacz poezji i prozy rosyjskiej oraz songów Brechta.
PAWŁYCZKO, , ELEGIA, POLSKA. LITERATURA. OKRES 1939-45, STANDE, POLSKA. LITERATURA. LATA 1949-55, , POLSKA. LITERATURA. 1918-39, CHORIEW Wiktor Aleksandrowicz, ZEMŁA
- Broniewski Władysław, (1897-1962)
- WŁADYSŁAW, Pochodzenia starosłowiańskiego,...
- MARZANNA, Rzekoma słowiańska...