Stanisław (1513-66)
pisarz polityczny i religijny; doskonale wykształcony (Wiedeń, Wittenberga, Lipsk, Padwa, Bolonia, Wenecja); przyjął święcenia, potem ożenił się, za co obłożono go klątwą, a sprawą zajął się sejm polski przyznając rację O.; potem brał udział w prześladowaniu protestantów (zwł. arian i swojego przyjaciela Frycza Modrzewskiego); pisał wspaniałą łaciną i piękną polszczyzną, w kwestiach polityki wewnętrznej był często apologetą szlachetczyzny i poglądów, które w następnym stuleciu rozwiną się w sarmatyzm, popularnym wśród rzesz szlacheckich; pozostawił wybitne dzieła języka polskiego w postaci (jak dziś się to często ocenia) szkodliwych politycznie tekstów Quincunx, Policja (polityka) Królestwa Polskiego.
JANUSZOWSKI, ŁAZARZ, POLSKA. LITERATURA. ODRODZENIE
- Orzechowski Stanisław, (1513-66)
- ORGANIZACJA WOJSKOWA, zmieniająca nazwy organizacja...
- Cycero, (n) , Marcus Tullius...