(lit.)
bohaterka powieści S. Żeromskiego Ludzie bezdomni; dwudziestokilkuletnia zubożała szlachcianka, osoba o spokojnym usposobieniu, zrównoważona, poważna, ciekawa świata; z powodu trudnej sytuacji materialnej rodziny wyjeżdża do Warszawy, gdzie zdobywa wykształcenie i pracuje jako guwernantka; przyjaciółka Stasi Bozowskiej, bohaterki opowiadania Żeromskiego Siłaczka; z wzajemnością zakochana w Tomaszu Judymie już od czasów warszawskich, jednak ten po wyjeździe do Zagłębia postanawia zrezygnować ze szczęścia osobistego i poświęcić się pracy; Joanna przyjmuje tą decyzję i usuwa się z jego życia.
- JOANNA, Żeńska forma imienia...
- Ludzie bezdomni, (1900)