Ksawery (1907-50)
prozaik, publicysta; przed II woj. świat. związany jako reporter i publicysta z , wileńskim , oraz , w których opublikował m.in. cykl korespondencji z ogarniętej wojną domową Hiszpanii (W czerwonej Hiszpanii); 1941-42 attaché prasowy rządu pol. w ZSRR; po 1945 w służbie dyplomatycznej Polski Ludowej (poseł w Holandii); zginął pod Hamm w Niemczech w wypadku samochodowym; jeden z najwybitniejszych reporterów prasy międzywojennej, łączący plastyczność obrazowania, aktualność tematyki z krytycyzmem i pasją polemiczną (tom Sarajewo 1914, Szanghaj 1932, Gdańsk 193?, Palestyna po raz trzeci, Podróż po Polsce); w esejach Księga ponurych niedopowiedzeń i 1000 mil do prawdy przedstawił własną, wolną od rozpowszechnionych na emigracji stereotypów wersję klęski wrześniowej 1939; w utworach literackich (zbiory opowiadań Trzynaście opowieści, Karabela z Meschedu, powieść Droga wiodła przez Narvik) połączył osobiste doświadczenia żołnierza i korespondenta wojennego z elementami fikcyjnymi; autor dwóch wnikliwych esejów biograficznych Margrabia Wielopolski i Opowieść o Mickiewiczu.
- Pruszyński Ksawery, (1907-50)
- Pruszyński Ksawery, (1907-50)
- Nowa Polska, (1942-46)