znany w kulturach wszystkich narodów płacz po zmarłym; naśladowanie płaczu, zawodzenia, jęku; na ogół jest częścią rozbudowanego rytuału pogrzebowego; w rozpowszechnione w rejonie M. Śródziemnego (Albania, Serbia, Korsyka, Kalabria, Prowansja), także na Białorusi, Litwie, w Irlandii; na Bliskim Wschodzie u Arabów i Żydów, także u Persów, Kurdów, Afganów, Turkmenów; wykonawcami są na ogół czarno ubrane kobiety (płaczki), a także grupy mieszane (Albania); u niektórych ludów w podobny sposób opłakuje się rekruta odchodzącego na wiele lat do wojska (Rosja, Karelia); w Polsce l.p. spotykane w regionach wsch. i centralnych mają charakter płaczliwych recytacji.
- folklorystyczna literatura, literatura istniejąca...