teoria budowy świata, wg której nieruchoma Ziemia znajduje się w centrum kosmosu, a wokół niej krążą pozostałe ciała niebieskie; u jej podstaw znajdowało się założenie o kulistości ciał niebieskich oraz kołowości i jednostajności ich ruchu. Powstała w starożytności; najbardziej popularne w jej zakresie stały się: system sfer homocentrycznych, stworzony przez Platona, Eudoksosa z Knidos i Arystotelesa, oraz system epicykliczny, opracowany przez Apoloniusza i Hipparcha, a ostatecznie przez Ptolemeusza; w średniowieczu posiadała podbudowę teologiczną i dogmatyczną; w XVI w. obalona przez teorię heliocentryczną, stworzoną przez M. Kopernika.
GALILEUSZ, PARADYGMAT, DEFERENT, PTOLEMEUSZ, WOJCIECH Z BRUDZEWA, GEOGRAFIA
- FRACASTORO Girolamo, Fracastorius (1478-1553)...
- GEOCENTRYZM, pogląd zakładający,...
- BRAHE Tycho, błędnie zwany Tycho...