podstawowa nauka filozoficzna; termin powstał na skutek tego, że porządkując dzieła Arystotelesa Andronikos z Rodos pisma filozoficzne umieścił po traktatach poświęconych fizyce (metá tá physiká). Niekiedy jako ogólna teoria bytu m. utożsamiana jest z ontologią; sam Arystoteles posługiwał się pojęciem "filozofii pierwszej", za którą uważał wiedzę o pierwszych zasadach i przyczynach wszystkiego. M. analizuje pojęcie bytu jako bytu, a więc jako czegoś istniejącego, starając się odpowiedzieć na pytanie dlaczego istnieje raczej coś niż nic? (M. Heidegger); niezależnie od rozumienia m. jako nauki mającej na celu racjonalne wyjaśnienie całej istniejącej realnie rzeczywistości (bytu); od czasów Kanta uważano za m. rozważania o tym, co pozadoświadczalne, pozazjawiskowe. U Hegla (i marksistów) m. jako teoria traktująca rzeczywistość jako statyczny zbiór odizolowanych przedmiotów (a nie dynamiczny proces) zostaje przeciwstawiona dialektyce. U R. Ingardena jest działem filozofii zajmującym się w aspekcie koniecznościowym ogółem tego, co faktycznie istnieje; jego rozstrzygnięcia musi przygotować ontologia po rozważeniu tego, co jest czysto możliwe.
- metafizyka, wykładać metafizykę...
- metafizyka, (łac. metaphisica...
- META-, (język.)