PRZYWILEJ

w okresie feudalnym akt monarchy nadający pewnym osobom lub stanom (grupom społ.), instytucjom kościelnym i świeckim, narodowościom, miastom itp. uprawnienia lub uchylający w stosunku do nich prawo powszechne; na ogół bez zgody obdarzonych p. nie mógł być on cofnięty; w zależności od tego, kogo p. dotyczyły, dzieliły się na: osobiste, ziemskie, prowincjonalne, stanowe, generalne; w Polsce stosowanie p. doprowadziło do powstania monarchii stanowej, w której poszczególne grupy obywateli obowiązywały inne prawa, co ograniczało wobec nich władzę królewską; p. dotyczyły przede wszystkim szlachty (m.in. 1355 p. budzińskie, 1374 koszyckie, 1388 i 1496 piotrkowskie, 1422 czerwińskie, 1454 nieszawskie, 1505 ); istniały też liczne i rozbudowane p. dla Ormian, Żydów i Tatarów.

• przywilej, „mały, niski kolega”...
• przywilej, dokonany przez władcę...
• przywilej, (privileg e)