TYBETAŃSKO-BIRMAŃSKIE LUDY

grupa ok. 80 ludów zamieszkujących rejon Himalajów, płn. Indii, zach. Chin, płn. część Płw. Indochińskiego i Bangladesz; najliczniejsze z nich (powyżej 1 mln osób) to Birmańczycy, Tybetańczycy, Itsu, Karenowie, Bajowie, Tutsja, Hani, Manipurowie, Bhotyjczycy; z bardziej znanych grup wymienić trzeba jeszcze Szerpów, Kaczinów, Nagów, Newarów; łącznie ok. 65 mln osób, mówiących językami z grupy tybetańsko-birmańskiej, o sporym zróżnicowaniu kulturowym i wyznaniowym (m.in. lamaizm, buddyzm, chrześcijaństwo, hinduizm, animizm, szamanizm); organizacja społ. oparta o wspólnoty wiejskie i rodowe; tradycyjnym źródłem utrzymania hodowla (w znacznym stopniu koczownicza), zbieractwo, myślistwo; uprawa ziemi przeważnie na terenach sztucznie nawadnianych.