(wł. notturno = nocny)
wmuzyce klasycznej utwór wieloczęściowy, zbliżony do serenady, wromantycznej miniatura muzyczna, głównie fortepianowa, najczęściej wformie ABA, czasem wformie ronda, np. Nokturn G-dur
F. Chopina, który ustalił następujący porządek części: wolna, szybka, wolna. Wmuzyce europ. n. reprezentują R.Schumann iF. Liszt, który stworzył typ n. związany ztekstem poetyckim ocharakterze motta (Marzenia miłosne); wXXw. n. przyjął charakter suity lub utworu kameralnego, np. K. Szymanowskiego Nokturn iTarantela na skrzypce ifortepian. Wlit. motywy n. m.in. wopowiadaniu S.Żeromskiego Nokturn (1907) iw poezji J. Iwaszkiewicza.