(1830-1903)
franc. malarz igrafik, impresjonista; jedyny uczestnik wszystkich 8 wystaw impresjonistów. Początkowo tworzył pod wpływem J. B. Corota, prace J. A. Ingres’a ukształtowały jego "akademizm", atwórczość J. Turnera i J. Constable’a fascynowała go siłą wyrazu. Sam znacząco wpłynął na impresjonistów, był postacią nonkonformistyczną, ciągle eksperymentował, poszukiwał, próbował tworzyć wszystkimi technikami impresjonistycznymi, wnikliwie studiował kolor iefekty świetlne, zainteresował się dywizjonizmem G. Seurata, stosował gęste krótkie pociągnięcia pędzla, określał kształty bez zaznaczania konturów, zamiast przejść tonalnych stosował częste świetliste plamki kolorów; wibracje świetlne uzyskiwał łącząc tony jasne iciemne wjednej płaszczyźnie. P. był głównie pejzażystą, jego pejzaże, np. Kobieta wogrodzie, Sad zkwitnącymi drzewami, Wiosna, charakteryzują się precyzją irealistycznym podejściem do koloru. Wprzeciwieństwie do innych impresjonistów uważał, że temat jest ważniejszy od techniki. Sceny figuralne przedstawiają chwile intymne, codzienne zwyczaje, zkobietą jako postacią centralną. Malował bez społ. czy psychologicznych podtekstów (np. Gęsiarki, Dziecko zgałęzią). Kadrując tematy wykorzystywał techniki fotograficzne, np. Boulevard des Capucines, łączył perspektywiczne traktowanie przestrzeni zinspiracjami orientalnymi. Jego kompozycje cechuje brak szczegółów, zaznaczał tylko niewielkie elementy tematu, np. Wyspa Lacroix; był mistrzem syntezy, np. Boulevard des Italiens.
- PISSARRO, Camille (1830-1903)