odmiana powieści, w której pisarz wprowadza siebie jako jednego z bohaterów, osób działających, próbuje pisać o tym, jak powstaje powieść, np. w Pałubę K. Irzykowskiego wpisane zostały trzy książki: normalna powieść o dziejach podwójnego małżeństwa P. Strumieńskiego; analityczny traktat odautorski na temat tej powieści; książka warsztatowa o pisaniu utworów, czyli quasi-powieść o powieści. Pisarz p.a. łączy fikcję lit. z autentyzmem, tak jest, np. w A. Gide’a Fałszerzach, w których bohaterem jest sam autor, świadek i uczestnik wydarzeń fabularnych powieści, jego pamiętnik o innych postaciach stanowi integralną jej część i ukazuje na żywo proces jej powstawania. Technika autotematyczna typowa jest dla powieści XX w., wprowadził ten termin do krytyki lit. A. Sandauer (Samobójstwo Mitrydatesa).
powieść autotematyczna
Słownik języka polskiego