(1799-1837)
ros. romantyczny poeta, dramaturg, prozaik. Debiutował w 1814 r. jako członek ugrupowania lit. Arzamas, związany także z kręgiem poetów dekabrystów (wyraził to w wierszu W głębinie syberyjskich rud). Autor poematu baśniowego Rusłan i Ludmiła (1822), poematów pisanych w poetyce bajronicznej: Jeniec Kaukazu (1822), Fontanna Bachczysaraju (1824), Bracia rozbójnicy (1827), Cyganie (1827), Połtawa (1829), Jeździec miedziany (1833); tragedii Borys Godunow (1831), opartej na szekspirowskim wątku walki o władzę; powieści Murzyn Piotra Wielkiego (1834), napisanej pod wpływem powieści hist. W. Scotta. Najwybitniejszym dziełem P. jest romantyczny poemat dygresyjny Eugeniusz Oniegin (1824-30); z nowel arcydziełem jest Dama pikowa (1834), z bajek m.in. Bajka o carze Sałtanie, Bajka o rybaku i rybce, pisane z fascynacji ros. poezją ludową. Ślad kontaktów P. z A. Mickiewiczem w Rosji odnajduje polski czytelnik w Ustępie III cz. Dziadów.
- ALEKSANDER, Pochodzi od greckiego...
- Aleko, bohater poematu Cyganie...
- RACIMIR, Pochodzenia starosłowiańskiego.(...)