(Ovis aries)
zwierzę gospodarskie z rodziny krętorogich; pochodzi od muflona europejskiego, azjat. owcy stepowej i argali; udomowiona ok. 6-8 tys. lat p.n.e.; pierwotnie była zwierzęciem obszarów górskich i stepowych, współcześnie zamieszkuje różnorodne środowiska; liczne rasy o różnych cechach, m.in. wełniste (np. merynosy o delikatnej budowie i cienkiej, jedwabistej wełnie; wyhodowane na Płw. Pirenejskim), mięsno-wełniste (większość ras angielskich, np. kenty, i francuskich, np. rambouillety, beriszony), mleczno-wełniste (m.in. o. fryzyjskie, osiągające największą mleczność - ok. 500 l rocznie), mięsne (np. southdown, hempszyry, ildefransy), smuszkowe (np. karakuły, wyhodowane w VIII w. w Turkiestanie), kożuchowe (w Polsce typ ten reprezentują o. romanowska i wrzosówka), mięsno-łojowe (m.in. o. tłustopośladkowe), wszechstronnie użytkowe (rasy prymitywne); w Polsce hodowane są gł. tzw. merynosy pol., owce nizinne, długowełniste owce pol. i górskie owce pol.; ciężar ciała dorosłych samic (zw. maciorkami) wynosi 20-90 kg, samców (zw. trykami lub baranami) ok. 35-150 kg; wydajność wełny systematycznie strzyżonej wynosi, zależnie od rasy, 1-15 kg rocznie, dł. włosów waha się od 4 do 40 cm; ciąża trwa ok. 5 miesięcy; młode jagnięta osiągają dojrzałość płciową w wieku od kilku miesięcy do roku; o.d. użytkuje się do 6. roku życia; w okresie letnim o.d. żywi się gł. roślinnością pastwiskową, zimą: sianem, słomą, roślinami okopowymi, kiszonkami, i - uzupełniająco - paszami treściwymi; o.d. hodowana jest gł. dla mięsa (baranina w wielu krajach jest podstawowym pokarmem mięsnym), mleka, przerabianego przede wszystkim na sery, oraz skóry, użytkowanej gł. do celów futrzarskich, galanteryjnych, obuwniczych, do wyrobu kożuchów.
- doić, (ja) doję krowę, doisz...
- DINGO, ( Canis dingo )
- równowaga płci, (równowaga płciowa)...