(zool.)
rasa psa domowego, pierwotnie szkolonego w Nowej Fundlandii do przynoszenia sieci rybackich z lodowatych wód; w XIX w. przewieziony do W. Brytanii, hodowany jako pies myśliwski; sierść krótka, twarda, gęsta, jednolita, czarna lub żółta; tułów mocny, szeroka czaszka, silne szczęki; wys. w kłębie 54-57 cm; ceniony za inteligencję, łagodność i łatwość tresury; ze względu na doskonały węch wykorzystywany przez policję do poszukiwania narkotyków, używany także jako przewodnik dla niewidomych; wymaga dużo ruchu i częstych kontaktów z wodą.