(Budorcas taxicolor)
gatunek ssaka z rodziny krętorogich, z rzędu parzystokopytnych, spokrewniony z piżmowołem; przypominający nieco tura, masywnej, ale nieco lżejszej od niego budowy; dł. głowy i tułowia 1,7-2,2 m, wys. w kłębie 1-1,3 m, ogon krótki (do 20 cm); ciężar do 350 kg; rogi występują u obu płci; sierść gruba, silnie natłuszczona; ubarwienie zmienne, od żółtoszarego po czerwonobrunatne, z ciemną pręgą wzdłuż linii grzbietu; zamieszkuje górskie lasy Azji Środk. i Płd.-Wsch., (Himalaje, zach. Chiny, płn. części Płw. Indyjskiego i Indochińskiego) przeważnie powyżej 2500 m; bytuje stadnie z wyjątkiem najstarszych osobników; roślinożerny, aktywny wieczorami i nocą, także w dni pochmurne; ma doskonale rozwinięty zmysł węchu, w zagrożeniu sam atakuje; ciąża trwa 200 do 220 dni, zwykle rodzi się 1 młode, które osiąga dojrzałość dopiero w wieku 4-5 lat; gat. zagrożony wyginięciem, chroniony.