architektoniczny element zdobniczy dachu, w kształcie małego trójkąta lub półkola zdobionego płaskorzeźbą ( palmetą, główką kobiecą lub maską), zasłaniający od przodu, ponad gzymsem, miejsce łączeń dachówek; stosowany w staroż. budownictwie gr., etruskim, rzymskim.
GRECJI STAROŻYTNEJ ŚWIĄTYNIE