(arch.)
nadbudówka wieńcząca najwyższą kondygnację reprezentacyjnych budynków, pałaców, kościołów, ratuszy; w formie niewielkiego pawilonu z otwartą kolumnadą, przekrytego kopułą, niekiedy hełmem z latarnią (np. na hotelu "Bristol" w Warszawie). G. były stosowane w architekturze renesansu (ratusze, kościoły), baroku (zastępowały niekiedy narożne wieżyczki), w eklektyzmie XIX i XX w.
- GLORIETA, (bud. 1)
- SCHÖNBRUNN, letni cesarski pałac...