(1777-1825)
cesarz ros. od 1801, król Polski od 1815, syn Pawła I, brat Mikołaja I. W pierwszym okresie rządów prowadził politykę liberalną, zorganizował szkolnictwo i sądownictwo. W polityce zagr. początkowo w koalicji antyfranc., po przegranej pod Austerlitz (1805) i Frydlandem (1807) zawarł pokój z Napoleonem I w Tylży i przystąpił do blokady kontynentalnej Anglii. Przyczynił się do pokonania Napoleona; odgrywał czołową rolę na kongresie wiedeńskim 1814-15. Doprowadził do utworzenia Królestwa Pol., któremu nadał liberalną konstytucję. Z jego inicjatywy powstało Święte Przymierze, którego celem było niedopuszczenie do rewol. wystąpień w państwach eur. Za jego panowania do Rosji przyłączono: Gruzję (1801), Finlandię (1809), Besarabię (1812), Azerbejdżan (1813). W ostatnich latach panowania popadł w mistycyzm.
- Aleksander III Romanow, (1845-94)
- Aleksander II Romanow, (1818-81)
- ALEKSANDER I ROMANOW, (1777-1825)