dotyczący istoty czegoś (zjawiska, klasy zjawisk, przedmiotów itp.); termin pochodzący od greckiego eidos (wygląd, kształt, forma); e. to u Platona dotyczący idei, u Arystotelesa esencjalny, rodzajowy, formalny (od formy w rozumieniu arystotelesowskim); do filozofii współcz. termin e. został wprowadzony przez E. Husserla na oznaczenie zasadniczej cechy fenomenologii, która miała poznawać istotę danego zjawiska, a nie jego konkretne ukształtowanie; Husserl wyjaśniając pojęcie e. posługiwał się przykładami prostej, kąta, trójkąta i przecięcia stożkowego, których definicja w czystej geometrii jest niezależna od ich konkretnych rozmiarów.
- NAOCZNOŚĆ, właciwość przysługująca...
- REDUKCJA, (filoz.)
- FENOMENOLOGIA, (filoz. 3)