nazwa autonomicznych kościołów krajowych powstałych w XVI w., przyjmujących za podstawę doktrynalną nauki U. Zwingliego i J. Kalwina; zasady wiary sformułowane w II Konfesji helweckiej (1566), Katechizmie heidelberskim (1563) oraz Agendzie gdańskiej (1637); pierwsze wspólnoty w Szwajcarii, potem kościoły typu prezbiteriańskiego lub kongregacjonistycznego we Francji, Szkocji, Holandii, Czechach, Polsce i na Węgrzech, prowadzące prężną działalność misyjną; 1875 Światowy Alians Kościołów Reformowanych (stanowią ok. 1/3 kościołów protestanckich). W Polsce od poł. XVI w.; pierwszy synod odbył się w Pinczowie 1550; znaczącą rolę odegrała działalność m.in. J. Łaskiego, zmierzająca do zjednoczenia kościołów kalwińskich, jej rezultatem w 1570 "zgoda sandomierska"; do wyznawców należeli m.in. J. Ostroróg, A. Frycz Modrzewski, M. Rej, na Litwie M. Radziwiłł zw. Czarnym; 1563 tłumaczenie Biblii (tzw. Biblia brzeska); obecnie ok. 5 tys. wiernych w Polsce.
- KOŚCIÓŁ EWANGELICKO-REFORMOWANY, kościół protestancki...
- Kościół Ewangelicko-Reformowany, (prezbiteriański)
- SZKOCKI KOŚCIÓŁ, Church of Scotland