Michał Korybut Wiśniowiecki (1669-73), król nieudolny, ulegający wpływom różnych doradców, z podkanclerzym koronnym Andrzejem Olszowskim na czele. By wzmocnić panowanie Michała, Olszowski doprowadził do jego ślubu z siostrą cesarza Leopolda I, arcyksiężniczką Eleonorą. Małżeństwo to nie poparte konkretnym sojuszem politycznym z Austrią, wywołało niezadowolenie stronnictwa profrancuskiego i Turcji.
Stosunki polsko-tureckie były wówczas bardzo napięte. Powodem był przede wszystkim rozejm andruszowski. Na podzielonej Ukrainie ciągle dochodziło do walk. Hetman kozacki Piotr Doroszenko starał się lawirować między Polską, Rosją i Turcją, ostatecznie podporządkowując się tej ostatniej. W grudniu 1671 r. Turcy wypowiedzieli Rzeczypospolitej wojnę. Potężna armia, dowodzona przez samego sułtana Mehmeda IV, w 1672 r. zdobyła Kamieniec Podolski, zmuszając Polaków do zawarcia niekorzystnego pokoju w Buczaczu. Oddawał on Turkom województwa: podolskie, bracławskie i resztki kijowskiego oraz zobowiązywał Polskę do płacenia stałego haraczu.
Niepowodzeniom militarnym towarzyszyły silne walki frakcyjne wewnątrz kraju. W obronie atakowanego przez stronników Francji króla szlachta (zwołana na pospolite ruszenie przeciw Turcji) zawiązała konfederację w Gołąbiu. Jednocześnie przeciwnicy Michała Korybuta stworzyli konfederację w Szczebrzeszynie (1672). Na szczęście do wojny domowej nie doszło. Zagrożenie tureckie doprowadziło do pojednania. Sejm pacyfikacyjny 1673 r. uchwalił znaczne podatki, pozwalające na wystawienie silnej armii. Pod wodzą Jana Sobieskiego odniosła ona wspaniałe zwycięstwo nad Turkami pod Chocimem (11 XI 1673). Zbiegło się ono ze śmiercią Michała Korybuta Wiśniowieckiego (10 XI we Lwowie).