PRZYŁĄCZENIE GALICJI DO KSIĘSTWA WARSZAWSKIEGO

PRZYŁĄCZENIE GALICJI DO KSIĘSTWA WARSZAWSKIEGO

Przyłączenie Galicji do Księstwa Warszawskiego zostało spowodowane opanowaniem Warszawy przez Austrię. Dowództwo polskie podjęło wówczas śmiały plan opanowania ziem trzeciego zaboru austriackiego. Wkraczając na te tereny Poniatowski wydał odezwę „do Galicjan”, zachęcając ich do współdziałania. Wezwanie przyjęto entuzjastycznie, chętnie zaciągając się pod polskie sztandary. W triumfalnym pochodzie zajmowano kolejne tereny, zdobyto Sandomierz i silnie ufortyfikowany Zamość. Książę Józef powołał do życia regularne siły zbrojne w Galicji, pozostające formalnie pod bezpośrednim protektoratem Napoleona. Wojska polskie przekroczyły granicę Galicji z pierwszego rozbioru, a w końcu maja przednie straże wkroczyły do Lwowa. Austriacy na wieść o ofensywie armii polskiej w Galicji oraz wkroczeniu Napoleona do Wiednia opuścili Warszawę, którą zajęły korpusy gen. Zajączka i Dąbrowskiego operującego do tej pory w Wielkopolsce. W połowie lipca ks. Józef wjechał do Krakowa. Ostateczne porozumienie pokojowe podpisano w Schönbrunn. Księstwo Warszawskie zostało poszerzone o ziemie trzeciego zaboru austriackiego wraz z Krakowem oraz powiat zamojski i skrawki Krakowskiego należące do pierwszego zaboru. Stanowiło to 1/3 całego obszaru Galicji. Powierzchnia Księstwa wzrosła do ponad 142 tys. km2, a ludność do 4,3 mln. Stopniowo poprawiała się sytuacja gospodarcza Księstwa Warszawskiego. Blokada kontynentalna zahamowała wprawdzie wywóz zboża, ale zmusiła szlachtę do intensyfikacji gospodarki rolnej. Rozwinięto hodowlę (zwłaszcza owiec), uprawę ziemniaka, gorzelnictwo. W Wielkopolsce rozkwitało sukiennictwo, produkujące na potrzeby wojska, ponownie ożył cieszący się protekcją rządową Staropolski Okręg Przemysłowy. Koniunktura na zboże poprawiła się wraz z łagodzącymi dokuczliwości blokady licencjami wydawanymi przez Francję. Jedną z nich otrzymał Gdańsk, który tradycyjnie decydował o wielkości eksportu z ziem polskich.