Mówiąc o prozie ery augustiańskiej trzeba wspomnieć też o autorach tekstów filozoficznych, religijnych i socjologicznych.
John Arbuthnot ( 1667- 1735), przyjaciel Swifta i Pope’a, był uczonym, humanistą, autorem The History of John Bull (Historia Johna Bulla, 1712), zabawnej opowieści krytykującej wigów i Marlborough’a z jego planami prowadzenia wojny z Francją. The Memoirs of Martinus Scriblerus (Pamiętniki Martinusa Scriblerusa) to krytyka pseudonaukowców, zarówno wizjonerów, jak i ograniczonych pedantów, bardzo przypominająca podróż Guliwera do Laputy.
Hrabia Anthony Shaftesbury (1671-1713), autor Characteristicks of Men, Manners, Opinions, Times (Opowieść o ludziach, obyczajach, poglądach, czasach, 1711), głosił teorię moralności altruistycznej dowodząc, że każdy człowiek instynktownie pragnie szczęścia innych ludzi.
Bernard Mandeville (1670-1733) miał poglądy zupełnie odmienne. Jego książka The Fable of the Bees, or Private Vices Publick Benefits (Bajka o pszczołach, albo prywatne grzechy i korzyści publiczne, 1714-23) - czytaj fragment - dowodzi, że społeczeństwo może funkcjonować tylko dzięki korupcji, wzajemnemu okradaniu się i zaborczości ludzi, którzy nawzajem kontrolują swoje chciwe instynkty.