^karburator^^
urządzenie do wytwarzania i dozowania mieszanki paliwowo-powietrznej do napędu silników spalinowych z zapłonem iskrowym. Paliwo podawane do g. poprzez pompkę paliwową gromadzi się w komorze pływakowej, gdzie jego poziom regulowany jest w określonym zakresie za pomocą pływaka wypełnionego powietrzem, współpracującego z zaworem iglicowym. Z komory pływakowej paliwo przez dyszę paliwową przedostaje się do rozpylacza posiadającego ujście w gardzieli (zwężeniu) przewodu doprowadzającego powietrze. Przy przejściu powietrza przez gardziel powstaje podciśnienie powodujące wypływ paliwa z rozpylacza i utworzenie mieszanki paliwowo-powietrznej, zasysanej następnie przez silnik w ilości regulowanej za pomocą zamocowanej obrotowo przesłony zwanej przepustnicą. W celu zapewnienia optymalnego składu mieszanki w różnych warunkach pracy silnika stosuje się wiele urządzeń dodatkowych, m.in.: urządzenie rozruchowe, biegu jałowego, przyspieszające, wzbogacające mieszankę przy maksymalnym obciążeniu silnika itp. Pierwszy g. benzynowy zbudował i zastosował 1844 Luigi de Christophoris.