(1908-95)
fizyk i astrofizyk szwedzki, twórca podstaw elektrodynamiki kosmicznej; prof. Król. Inst. Technologicznego w Sztokholmie, czł. Szw. Akad. Nauk; wykazał, że szybki ruch wirowy młodego Słońca mógł przez pola magnetyczne przenieść się na otaczający go obłok gazowy, z którego uformowały się planety; powiązał burze słoneczne z powstawaniem zórz polarnych; 1970 Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki za badania w zakresie magnetohydrodynamiki i ich zastosowanie do fizyki plazmy.